AL ZINGEND VAN DEUR TOT DEUR

over geeffeesten en bedelzangtradities in de Vlaamse Kempen en Noord-Brabant

Van deur tot deur gaan of in groep al zingend door de straten trekken? In de Kempen en Noord-Brabant doen we dat graag en op verschillende momenten in het jaar.

 Deze zogenaamde ‘bedelzangtradities’ of ‘bedelfeesten’ brengen mensen samen. Ze zorgen voor plezier, verbondenheid en hebben allemaal een bijzondere geschiedenis. 

Misschien klinkt nieuwjaarszingen je bekend in de oren, of het zingen met lampionnen op Sint-Maarten. En wie weet ben jij er ook bij met Halloween, al griezelend langs de deuren. Maar… er zijn ook tradities die je maar in één of enkele dorpen vindt. En ze zijn vaak verrassend, grappig of uniek.

Ontdek ze allemaal op deze website… en zing ze!

De geschiedenis van bedelzangtradities: van brood naar snoep

Zingen en bedelen in de winter

Heb je je weleens afgevraagd waarom zoveel feesten in de winter plaatsvinden? Veel van deze tradities zijn eigenlijk oude bedelfeesten. Op die dagen mochten arme mensen van deur tot deur gaan, een liedje zingen of een wens uitspreken, en kregen ze in ruil daarvoor eten. Bekende voorbeelden zijn Driekoningen, Sint-Maarten en Nieuwjaarszingen – maar er zijn er nog veel meer.

Vroeger was de winter een heel moeilijke tijd. Vanaf 11 november (Sint-Maarten) begon de ‘slechte’ periode, waarin er weinig eten was. Het was ook donker en koud. Werken op het land kon pas na Pasen weer. Er waren nog geen koelkasten of diepvriezers en voedsel in blik was nog niet uitgevonden. Het was dus heel moeilijk om eten zo lang vers te houden. Tegen het einde van de winter waren de voorraden vaak op en hadden veel mensen honger.

Van bedelen naar kinderfeest

In de 19de eeuw werd het bedelen steeds lastiger. Mensen schaamden zich ervoor of wilden geen bedelaars meer aan de deur. Soms liep het ook uit de hand, zeker als er te weinig voedsel beschikbaar was.

Langzaam veranderden de bedelfeesten in echte kinderfeesten. Het ‘bedelen’ werd ‘zingen voor snoep’, het ‘vragen’ werd ‘vieren’. Scholen, verenigingen, buurten en gemeenten namen de organisatie steeds meer over. De eeuwenoude tradities leven zo nog steeds voort. Soms met nieuwe liedjes, in andere vormen, maar nog altijd met dezelfde gedachte: zorgen voor elkaar, samen delen en verbinden.